مدرسه علمیه فاطمیه پاکدشت

نکات ریز خانه داری

* برای آن که برنج شما سفید شود می توانید یک قاشق ماست داخل ظرف برنج در حال جوشیدن بریزید.

* اگر برنج بیش از حد معمول جوش خورده بود می توانید 3 قاشق غذاخوری آبلیمو به آن اضافه کنید تا برنج خراب نشود.

* برای از بین بردن بوی سوختگی برنج یک تکه نان روی آن قرار دهید و موقع کشیدن غذا، نان را بردارید یا یک عدد پیاز را پوست کنده و در داخل برنج فرو کنید چون بوی سوختگی را به خود می گیرد.

* اگر برنج بی نمک شد نگران نباشید موقع کشیدن غذا، مقدار مورد نیاز نمک را با مقدار بسیار کمی آب و روغن مخلوط کنید و روی برنج بریزید با این کار بی نمکی برنج شما رفع می شود.

هرگز نمک را مستقیم  در روغن نریزید زیرا در روغن حل نمی شود.

* اگر قبل از آب کش کردن برنج متوجه شدید که برنج شما شور شده است موقع آب کش کردن آب بیشتری روی برنج داخل آبکش بریزید اما اگر بعد از آب کش کردن برنج متوجه شوری آن شدید دیگر چاره ای برای برطرف شدن آن ندارید مگر این که خورش را بی نمک درست کنید.

 * اگر به هر دلیلی برنج خشک شما بو گرفت بهتر است آن را روی یک سطح صاف و خشک پهن کنید البته باید به طور حتم در سایه باشد تا بوی نامطبوع آن از بین برود، زیرا اگر برنج را جلوی نور آفتاب قرار دهید خیلی زود خرد می شود و حالت خود را از دست می دهد و وقتی آن را داخل آب جوش می ریزید از هم می پاشد.

پوست کندن تخم مرغ آب پز:

تخم مرغ آب پز را بعد از جوشیدن حدود یک دقیقه زیر آب سرد نگه دارید پوست آن  مانند یک نوار متصل به هم جدا می شود. اگر قبل از آن که تخم مرغ را آب پز کنید درون ظرف مورد نظر کمی نمک بریزید، دیگر تخم مرغ ها ترک نمی خورد.

کندن پوست گردو:

اگر گردویی خشک را در آب نمک بخوابانید بعد از چند ساعت حالت گردوی تازه پیدا می کند و پوستش به راحتی کنده می شود.

نگهداری خیار:

یک روش قدیمی برای نگهداری خیار در یخچال قرار دادن آن در قابلمه ای در دار بود و اینک یک روش جدید :چنانچه خیار ها را درون ظرفی پر از آب قرار داده و داخل یخچال بگذارید،خیارها تر و تازه میمانند و از پلاسیده شدن آنها جلوگیری می شود

·         نمکدان روان:

اگر می خواهید نمک درون نمکدانتان به آسانی خارج شود چند دانه برنج خشک را درون نمکدان بریزید با این کار رطوبت نمک شما توسط برنج گرفته خواهد شد

آيه الكرسي ،منبع عظیم معرفت

معصومه معالی

قرآن كريم به عنوان منبع عظيم معرفت و اسرار آفرينش سرشار از  ابوا ب رحمت و هدايت است ابوابي كه هر كدام از آنها مي توانند وسيله هدايت و سعادت خيل بي شماري از انسانهاي سر گشته در اين عالم شوند بي ترديد كساني كه چشم دل به روي حكمتها و پيام هاي آسماني قرآن كريم باز كنند و خالصانه به دعوت حق گوش فرا دهند ، سابقون در هدايت و سعادتند ، سعادتي كه همه ملائك و زمينيان بر آن غبطه خوردند . اين ها همه مقدمه اي بود بر اين كه با انديشه و بينش برتر آيات قرآن نگريسته و به تفسير آن بپردازيم ، همانا  آيه الكرسي مهمترين و با عظمت ترين آيه قرآن است ، شان و منزلت اين آيه همچون نگيني پر بها در ميان ساير آيات قرآن جلوه نمايي مي كند و مي درخشد .

 الف ) وجه تسميه آيه الكرسي : علت نام گذاري آن آيه به ايه الكرسي چيست ؟

وجود كلمه مباركه كرسي در اين آيه شريفه ، موجب شد كه به آيه الكرسي

معروف شود . ب ) كرسي به چه معناست ؟

 1- كرسي از ريشه ( ك ر س ) در لغت به معناي اتصال دادن يك ساختمان 

2- اصل و اساس و گاهي نيز پيوستن و تركيب مي آيد .

3-بر چيزي كه بر آن مي نشينند ( تخت ) نيز كرسي اطلاق مي شود .

اما در اصطلاح ، كرسي را داراي سه معنا دانسته اند كه به آنها مي پردازيم:

1-علم الهي جسم بزرگي كيهاني كه زمين و ساير اجرام آسماني را در بر مي گيرد

2- قدرت و سلطه الهي

3- پيام آيه الكرسي چيست ؟

مفسرين قرآن معتقدند هر آيه ، علاوه بر موضوعات از قبيل شان نزول ، تفسير ، مباحث راوي و… داراي يك يا چند پيام نيز  مي باشد . پيام هايي كه مي توان با تدبير در آنها به حقيقت و علت اصلي نزول آن آيه پي برد .

آيه الكرسي همانند ساير آيات قرآن پيام هايي دارد كه اين پيام ها همواره مورد توجه وبحث مفسرين و محققين علوم اسلامي بودهاند . مهم ترين پيامي كه مي توان از آن استنباط نمود پيام توحيد و يگانه پرستي است.

آيه الكرسي پيام (قيوميت حق بر جهان هستي و پيام تسليم بندگان در

برابر اراده و قدرت لايزال خداوند است)  

پيام ديگري كه در اين آيه نهفته است (پيام اقرار به وسعت قلمرو و دانش الهي و اظهار عجز و ناتواني در برابر علم بي پايان اوست يعلم ما بين ايديهم و ما في انفسهم و لا يحيطون بشي من علم الا بما شاء )

دقت كرده ايد؟ ! در هواي سرد زمستاني يك چاي داغ خوردن عجب مي چسبد ! ! ! يا فكر كنيد وقتي كه خسته از كارهاي سخت روزانه نشسته ايد، ناگهان بهترين دوستتان با دو عدد بستني به ديدنتان بيايد و كلي با هم بگوييد و بخنديد…

بعضي وقتها آدم آنقدر گرفتار طبيعت و ماده مي شود كه دوست دارد حالتي ماوراء طبيعت و به قول معروف حالتي معنوي را تجربه كند. اينجاست كه هر كس به زعم خود سراغ معنويت را مي گيرد تا پيدايش كند  و با خود مي گويد در اين هواي سرد مادي چقدر معنويت مزه دارد! يكي اين معنويت را در مسجد مي يابد؛ آن ديگري در امامزاده محلشان، كسي در دستگيري والدينش و ديگري در نوازش يتيم و خلاصه هر كس در راهي آن را  مي جويد تا بدان برسد و اندكي در هواي خوش ماورايي تنفس كند. بگذريم كه بعضي نا بلدهاي نپرسيده راه آن را در جايي جستجو مي كنند كه نيست و گاهي پيش از نجات در همان فضاي ساختگي و دروغين از معنويت خفه    مي شوند!

نظر شما چيست؟ معنويت چقدر در زندگي همه و ما طلاب نقش دارد؟

اگر نظر حضرت امام خميني (رضوان الله تعالي عليه) را بپرسيد، ايشان اصلاح امور مادي و طبيعي انسان را هم از سامان گرفتن معنويات او معرفي كرده بويژه در توجه دادن علما و طلاب بدين مهم مي فرمايند:

«علماي بلاد هم هر جا هستند و خصوصا در حوزه هاي علميه، بايد همه ي جهاتي كه اهل علم را، آنهايي كه تازه آمدند و مشغول درس خواندن هستند، آنها را به خداي تبارك و تعالي

نزديك مي كند و علاقه مند مي كند،    همه ي آن جهات را بايد حوزه ها داشته باشند. حوزه ها بايد،جهات اخلاقي را،

درس اخلاق داشته باشند، نه يكي، نه دو تا، ده تا، بيست تا، درس اخلاق داشته باشند. تربيت كنيد اينهايي كه وارد در حوزه ها هستند را تربيتي كه وقتی از اين عالم هجرت كنند،

توجه به ماوراي اينجا بكنند، روحاني باشند؛ يعني روح باشند؛ يعني توجه به ماوراي طبيعت داشته باشند. از اول قدم ها كه برداشته مي شود، براي آن طرف برداشته بشود، وقتي اين طور شد، اين جا هم درست مي شود. آن كسي كه جهات معنوي خودش را تقويت كرد، آن كس در جهات طبيعي هم قوي مي شود».

ايشان همچنين در لزوم انتخاب استاد اخلاق و اهميت جلسات وعظ و خطابه مي فرمايند:

«استاد اخلاق براي خود معين نماييد، جلسه ي وعظ و خطابه و پند و نصيحت تشكيل دهيد، خودرو نمي توان مهذب شد، اگر حوزه ها همين طور از داشتن مربي اخلاق و جلسات پند و اندرز خالي باشد، محكوم به فنا خواهد بود. چطور شد كه علم فقه واصول به مدرس نياز دارد، درس و بحث مي خواهد، براي هر علم و صنعتي در دنيا استاد لازم است، لكن علوم معنوي و اخلاقي به تعليم و تعلم نيازي ندارد، و خودرو و بدون معلم حاصل مي گردد؟! كراراٌ شنيده ام سيد جليلي، معلم اخلاق شيخ انصاري بوده است».

اي بيخبر بكوش كه صاحب خبر شوي                                    تا راهرو    نباشي   كي راهبر  شوي

در مكتب  حقايق  پيش اديب  عشق                                 هان اي پسر بكوش كه روزي پدر شوي

دست از مس وجود چو مردان ره بشوي                               تا كيمياي  عشق بيابي و زر شوي

حافظ شیرازی

در اسلام بعد از فاطمه زهرا، صدیقة الصغری زینب یگانه قهرمان زن تاریخ اسلام و تشیع است. چهره‌ای ممتاز و قهرمان که در راه انجام وظیفه، با ایمانی عمیق و عقیده‌ای استوار نقش بسزایی در مسیر دین داشته است.

نام ایشان همراه نام امام حسین علیه السلام است و مورخان تاریخ و تشیع ایشان را شخصیت دوم واقعه کربلا می‌دانند. و مهمتر از همه نقش اساسی ایشان در جاودانگی قیام عاشورا نقشی است که دنیای تشیع آن را رمز پیروزی حرکت امام حسین علیه السلام می‌داند.

خطبه حضرت زینب(س) در کوفه نمونه‌ای عجیب از اثر گذاری سخنان داغدار دخت نبی است.

کاروان اسرا متشکل از شیپورچی‌ها سرهای شهیدان زنان و کودکان اسیر و افسران و سربازان ابن زیاد وارد کوفه شدند و در میانه شهر مردم در خیابان‌ها هلهله و شادی می‌کردند.

در اسلام بعد از فاطمه زهرا، صدیقة الصغری زینب یگانه قهرمان زن تاریخ اسلام و تشیع است. چهره‌ای ممتاز و قهرمان که در راه انجام وظیفه، با ایمانی عمیق و عقیده‌ای استوار نقش بسزایی در مسیر دین داشته است.

خطابه‌ای که حضرت در بازار کوفه داشتند، نمایش حاکم کوفه را نمایش رسوایی او می‌کند. مردمی که هلهله کنان و شادی کنان به استقبال کاروان اسرا می‌رود با سخنان داغدار حضرت

 سراسر اشک و گریه می‌شود و بلاغت کلام ایشان موجب خشم مردم نسبت به حاکمان می شود.

خطبه حضرت از چند جهت حایز اهمیت است نخست این که این سخنان از سوی زنی اسیر در میان افسران فاتح خطابه می‌شود و او باید توجه کند که سخنان او هجوم جدیدی را برای اسیران نیافریند و آنها مورد ضرب و شتم قرار نگیرند و بعد آن که مردم کوفه علی علیه السلام و خاندان او را می‌شناختند و سخنان زینب باید به گونه‌ای می‌بود که آنها به اهمیت فاجعه پی ببرند.

خانم زینب، اشاره كردند تا مردم ساکت شدند و نفس مردم در سینه‌ها حبس شد، بعد از ستایش خداوند و صلوات بر پیامبر فرمودند:

“مردم كوفه! مردم مكار فریبكار! مردم خوار و بی مقدار!

بگریید كه همیشه دیده‏هاتان گریان و سینه‏هاتان بریان باد! شما همانند زنى رشته‏باف هستید كه آنچه را بافته است از هم جدا سازد. پیمان‏هاى شما دروغ است و چراغ ایمانتان بى فروغ.

مردمى هستید لاف زن و بلند پرواز! خود‌نما و حیلت‏ساز! دوست كُش و دشمن نواز! چون سبزه پارگین(دارای ظاهری زیبا و باطنی فاسد)، درون سوگنده و برون سوسبز و رنگین، نابكار و چون سنگ گور نقره آگین .

چه كار زشتی كردید! خشم خدا را خریدید، و در آتش دوزخ جاوید خزیدید.

خطابه‌ای که حضرت در بازار کوفه داشتند، نمایش حاکم کوفه را نمایش رسوایی او می‌کند. مردمی که هلهله کنان و شادی کنان به استقبال کاروان اسرا می‌رود با سخنان داغدار حضرت سراسر اشک و گریه می‌شود و بلاغت کلام ایشان موجب خشم مردم نسبت به حاکمان می شود.

می‌گریید؟! بگیریید! كه سزاوار گریستنید نه در خور شادمان زیستن. داغ ننگى بر خود نهادید كه روزگاران بر آید و آن ننگ نزداید!

این ننگ را چگونه مى‏شوئید؟ و پاسخ كشتن فرزند پیغمبر و سید جوانان بهشت را چه مى‏گویید؟ و چراغ راه شما مردم زشت كه در سختى یارتان بود و در بلاها غمخوار. نیست و نابود شوید اى مردم غدار .

هر آینه باد در دست دارید، و در معامله‏اى كه كردید زیانكار! و به خشم خدا گرفتار، و خوارى و مذلت ‏بر شما باد. كارى سخت زشت كردید كه بیم مى‏رود آسمان‌ها شكافته شود و زمین كافته و كوه‌ها از هم گداخته.

مى‏دانید چگونه جگر رسول خدا را پاره کردید؟ و حرمت او را شكستید! و چه خونى ریختید؟ زشت و نابخردانه كارى كردید كه زمین و آسمان از شر آن لب ریز است، و شگفت مدارید كه چشم فلك خونریز است. همانا عذاب آخرت سخت‏تر است و زیانكاران را نه یار و نه یاور است.

این مهلت، شما را فریفته نگرداند! كه خدا گناهكاران را به سرعت كیفر نمى‏دهد و سرانجام خون مظلوم را مى‏ستاند. اما مراقب ما و شماست و گناهكار را به دوزخ مى‏كشاند.”

منبع:

برگرفته از کتاب “زندگانی حضرت زینب (سلام الله علیها)- دکتر علی قایمی”

دهم رجب سال 60 قمری  است. خانه امام حسین (ع) دوباره نور باران می شود و از پنجره کوچک آن، آسمان مدینه روشن می گردد. برای حسین (ع) دسته گلی زیبا فرو فرستاده بودند. اشک شوق و برق شادی او بر صورت نوزاد می نشیند و گلبرگ رخش را با شبنم صبحگاهی، با طراوت تر می سازد. خدا به حسین (ع) پسری دیگر عطا فرمود که نیازمند و غنی بر نامش دخیل بسته اند و قنداقه زیبایش را قبله نیازهای خود ساخته اند.

نامش را علی نهاد. مانند دو پسر دیگرش و عشقی بیکرانه از محبت پدر و مولای خویش علی (ع) را به تصویر کشید. نامش را علی نهاد و فرمود که اگر خدا هزار پسر به او دهد، همه را علی نام خواهد نهاد. آری، او هم علی بود که شکوه و نامت، بلندتر از آسمان بود و زیباتر از صبح و روشن تر از باران.عبدالله رضیع (شیرخواه) یا علی اصغر، فرزند سیدالشهداء، امام حسین (ع)، مادرش نیز، رباب، دختر امرء القیس بن‌ عَدِيّ.آغوش مهربان پدر تو را در خود جای می دهد و چشمان او بر تو می گرید. تو مولود کربلایی. تو شش ماهه عاشورایی. تو آمده بودی که فقط در قافله عشاق بمانی. تو آمده بودی که همسفر کربلا شوی. تو آمده بودی که حج را ناتمام بنهی. میلاد تو شادی را غریبانه کنار می زند و اشک را در چشمان همه جاری می سازد. آخر، تو از زندگی، فقط عطش و شهادت را دریافتی. تو آمده بودی که به شهادت آبرو دهی. تو کوچکترین قربانی هستی؛ اما با همه کوچکی، حماسه ات بی هماورد بود و نام تو در ردیف اول عشقبازان عاشورا حک شد. سلام بر نام بلندت که زمزمه مستان است، ای علی اصغر (ع).

http://qaflanti.miyanali.com/27به نقل از سایت :