امام رضا (ع) فرمود: عقل مسلمان به كمال نمى‏رسد مگر اين كه ده ويژگى در او پديد آمده باشد:

1- مردم به خير و نيكى او اميدوار باشند.

2- و از شر او در امان بوده و احساس نگرانى نكنند.

3- اگر از ديگران خير و نيكى مشاهده كرد و لو اندك و ناچيز، آن را بسيار و بزرگ شمارد.

4- اما خير و نيكى بسيارِ خويش را ناچيز و كوچك ببيند.

5- هنگامى كه نيازمندان به سراغ او مى‏آيند و درخواست يارى و مساعدت مى‏كنند، دلگير و ناراحت نشود.

6- در سرتاسر زندگى و عمر خويش از تحصيل علم بازنماند و احساس خستگى نكند.

7- تحمل فقرى كه به دليل حركت در راه خداست، براى وى محبوبتر از ثروت و توانگرى باشد.

8- تحمل اهانت و خوارى در راه خدا و براى خدا، در نزد او خوش‏تر از عزت و بزرگى در نگاه دشمنان خدا باشد.

9- گمنام زندگى كردن را بر مشهور گشتن و پر آوازه شدن ترجيح دهد.

10- اما دهمين ويژگى از اهميت خاصى برخوردار است!

از امام (ع) پرسيدند: دهمين ويژگى چيست؟

حضرت رضا (ع) فرمود: با هر كسى كه روبرو شود، او را بهتر و با تقواتر از خود بداند. زيرا مردم از دو حال خارج نيستند، يا در ظاهر بهتر و با تقواتر از او هستند و يا اين كه ظاهرى پایین تر و پست‏تر از او دارند.

اگر با فردى برخورد كرد كه ظاهر خوبى نداشت، با خود می گوید: ممكن است خوبى‏ها و نيكى او در درون و باطن وى نهفته باشد و قطعا اين خوش باطنى براى او بهتر است، در حالى كه ظاهر من خوب جلوه مى‏كند و چنين خوش ظاهرى براى من جاى خطر دارد.

و اما اگر با فردى كه بهتر و پارساتر از خود بود ملاقات نمايد، كمال تواضع و احترام را در برابر او به جاى آورد تا با اين فروتنى بتواند همپاى و همراه وى گردد.

اگركسى توانست چنين ویژگی هایى را در خود پديد آورد، حتما در ديدگان مردم بزرگ جلوه خواهد كرد، و نيكى‏هايش رو به فزونى خواهد گذاشت، ياد او در دلها زنده و سرور و سالار مردمان زمان خويش مى ‏گردد.(تحف العقول ص443)
محبوبه نصرتی زاده(استاد)