ای سرو بوستان ايستادگی! ای زيباترين گل باغ حسين (ع)! ای جوان رعنا و رشيد حسين (ع) ای علی (ع) را يادگار! ای علی اکبر! گلستانی از زيباترين گل های فداکاری! و دريايی از آبی عطوفت را دل دل خود، جمع داشتی، لوح عاشورا، در انتظارِ قلم شمشير تو نشسته تا خاطره دلير مردی های بدر و حنين را بر آن نقش نمايی و تمثال قدم های رسول خدا (ص) را بر پهنه کربلا حک کنی.
تو که در صورت و سيرت شبيه ترين بودی به پيامبـر خير و برکت (ص)! ســـلام و درود بی پايان بر صورت و سيرت پيامبر گونه ات.

در 11 شعبان حضرت علی اکبر (ع) فرزند بزرگ امام حسين (ع) در سال 33 قمری در مدينه ديده به جهان گشودند.

مادر بزرگوار ايشان ليلا دختر ابى مره می‌باشد. وی زمانى چند در خانه امام حسين عليه السلام به سر برد و روزگارى در زير سايه حسين (ع) بزيست.

ليلا براى امام حسين (ع) پسرى آورد، رشيد، دلير، زيبا، شبيه ترين كس به رسول خدا صلى الله عليه و آله رويش روى رسول، خويش خوی رسول، گفت و گويش، گفت و گوى رسول خدا صلى الله عليه و آله؛ هر كسى كه آرزوى ديدار رسول خدا را داشت بر چهره پسر ليلا مى نگريست، تا آنجا که پدر بزرگوارش می فرمايد:
«هرگاه مشتاق ديدار پيامبر مى شديم به چهره او مى نگريستيم».

به همين جهت روز عاشورا وقتى اذن ميدان طلبيد و عازم جبهه پيكار شد، امام حسين (ع) چهره به آسمان گرفت و گفت:«اللّهم اشهد على هؤلاء القوم فقد برز اليهم غلام اشبه الناس برسولك محمد خلقا و خلقا و منطقا و كنا اذا اشتقنا الى رؤية نبيك نظرنا اليه…».