ازباب الساعه ی حرم حضرت علی علیه السلام که خارج شدی
به رسم ادب و خداحافظی
دست برسینه بگذار و بگو:
“السلام علیک یا امیرالمومنین”
راهی شو !
و
دوباره نیتت را مرور کن :
“یا صاحب الزمان ! ثواب این سفر روحانی و معنوی را تقدیم شما می کنم !
وسلامتی و فرج شما را از خداوند خواهانم !”
حالا؛
پیاده روی را از خیابان امام زین العابدین علیه السلام شروع کن !
به بزرگراه کربلا که رسیدی !
و
هزاران عاشق را دیدی که مثل تو پیاده راهی اند !
از دلواپسی ات کاسته می شود و قوت فلب می گیری !
به آنها که ملحق شدی ستون به ستون جلو برو!
یک ،دو، سه ،……
به ستون 1452 که رسیدی
حرم حضرت ابوالفضل علیه السلام را می بینی !
به یاد بیاور!
حکایت تشنگی و آب را !
حکایت عمود آهنین و دست های بریده و تیرهای در چشم را !
حکایت وفاداری که پیش مرگ امام زمانش بود را !
و حواست باشد !
اینجا باید ژولیده بمانی ،
مبادا غبار از تن برگیری !
با خستگی زیارتش کن !
گفته اند ؛
مولای دلشکسته ات حسین
تشنه وخسته کشته شد
و
دوست دارد زائری را که خسته و دلشکسته امده است !

راستی رفیق!
در تمام این حالات
تضرع برای ظهور مولا به درگاه خداوند، یادت نرود
که شاه بیت این پیاده رفتن ها، همین است…
محبوبه نصرتی زاده(استاد)