آدم در سه وقت عوض می‌شود

گاهی اوقات دلت می‌خواهدیكی از آن خانه‌ها ی لوکس را  داشته باشی؟سوار یكی از آن ماشین‌ها می‌شدی كه گردن آدم‌ها را دنبال خودشان می‌كشد. كت و شلوار چند میلیونی مارك فلان می‌پوشیدی و برق كفش‌هایت چشم را می‌زد. برای خرید هیچ چیز با خودت حساب و كتاب نمی‌كردی. برای سفر لنگ بلیت ارزان چارتر و خالی شدن مهمانسرا نمی‌ماندی. آن جزیره‌های خفن و هتل‌های خفن‌تر را نه توی عكس كه از نزدیك می‌دیدی و روی مبل‌هایشان لم می‌دادی. عجب زندگی‌ای! تازه آن وقت تو كه مثل این تازه به دوران رسیده‌ها نبودی! خودت را نمی‌گرفتی. مردمی و خاكی‌طور می‌ماندی و یادت می‌ماند كه از زمین‌های خاكی به آن‌جا رسیده‌ای. هرچند دیگر به آن زمین‌ها برنمی‌گردی، چون كت و شلوار میلیونی‌ات خاكی می‌شود. دیگر عرق نمی‌ریزی چون كولر ماشینت خیلی خوب كار می‌كند. شیشه را یك‌ذره می‌دهی پایین و چند تا اسكناس بین بچه‌هایی كه دور و بر ماشینت جمع شده‌اند، پخش می‌كنی تا بروند و با دستمال‌های كثیف‌شان ماشین را خط نیندازند. خودت می‌دانی هر خط روی این ماشین چند صدهزار تومان در می‌آید.

«آدم در سه وقت عوض می‌شود: نزدیک شدن به پادشاهان، حکومت و ریاست یافتن، و ثروتمندی»*
و ثروتمندی، همین ثروتمندی حسرت‌بار، همین زندگی متمولانه ی خوش آب و رنگ، همین كیف كردن از خنكی كولر ماشین و خط اتوی میلیونی و بی‌دغدغه بودن‌ها، همین‌ها آدمیزاد را عوض می‌كند. دست خودت هم نیست. دلت می‌خواهد همان باشی كه از زمین خاكی شروع كرده اما پایان كار شبیه اولش نیست. آدمیزاد تغییر می‌كند و ثروتمندی یكی از آن چیزهاست كه تغییرش می‌دهد.

پی‌نوشت:
* المَرء یَتَغَیَّرُ فی ثَلاثٍ: اَلقُربُ مِنَ المُلوکِ والوِلایاتِ وَالغنی (غررالحكم، جلد 2، صفحه 146)