صغری شریفی

بسم الله الرحمن الرحیم و بِهِ نَستَعین و صلَّی اللهُ عَلَی سَیّدِنا وَ نَبیِّنا و حَبیبِ قُلوبِنا مُحمَّد( صلّی الله علیه و آله ) و علیَ اهلِ بیتِهِ الطَّیِبینَ الطّاهِرین سِیَّما بقیَّةَ الله فی الارضین رُوحی و اَرواحُ العالمینِ لِترابِ مَقدَمِهِ الفِداء قالَ اللهُ الحَکیم فی کتابِهِ الکریم اعوذ باللهِ من الشَّیطانِ الرَّجیم : یا ایُّها الَّذینَ امَنُوا اِستَعینُوا بِالصَّبرِ و الصَّلوةِ انَّ اللهَ مَعَ الصّابِرینِ سوره بقره آیه 153

ای کسانی که ایمان آورده اید به واسطة صبر و نماز از ما کمک بجویید که قطعاً خداوند با صبرپیشگان است. محرم ماه مصیبت اهل بیت رسول الله است. مصیبتی که آسمان و زمین بزرگتر از آن را ندیده است.چنانکه در زیارت عاشورا آمده است : مُصیبةً ما اَعظَمَها و اَعظَمَ رَزِیَّتَها فی الاسلامِ و فی جمیعِ السََّماواتِ و الارضِ مصیبتی که هر پیامبری بر آن گریسته است، فرشتگان برایش ناله سر داده اند واز دیدگان صاحب الزمان بر آن غم خون می بارد. درست است که نقطة پرگار عاشورا و کربلا حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السلام) است امّا کسی که این مصیبت عظمی را دید و تحمل کرد که بود؟ کسی که توانست این شکست نظامی را به یک پیروزی تاریخی بدل کند؟ کسی که توانست صدای نهضت حسینی را به گوش مردم برساند. کسی که توانست آن موقعیت بحرانی را کنترل کند و از آن امتحان عظیم الهی سربلند بیرون بیاید که بود؟ کدام انسان خاکی توان داشت که داغ ولیّ وامام،برادران،فرزندان و برادرزاده هایش را در یک روز ببیند ؟ آن هم چه برادرها و چه جگر گوشه هایی؟ حسین،سید جوانان بهشت، عباس قمر بنی هاشم ، علی اکبر شبیه ترین فرد به پیغمبر در سیما و رفتار، علی اصغر شش ماهه و فرزندانی رعنا و دلبند. چه کسی می توانست این همه داغ را در یک روز ببیند و نشکند؟ چه کسی پس از این همه غم می توانست رنج اسارت بکشد و البته غم خوار، محافظ و پرستار همة بازماندگان عاشورا به خصوص امام بیمارش زین العابدین باشد؟ آیا کسی جز “زینب” می توانست؟ آیا کسی جز دختر علی و زهرا (علیهما سلام) می توانست این همه رنج و محنت را تحمل کند و باز در مجلس یزید کمر راست کرده و با سخنان کوبنده او را رسوا کند؟ آیا کسی جز دختر زهرای اطهر (سلام الله علیها)می توانست شب گرسنه بخوابد و آن نان جوین اسارت را هم بین کودکان تقسیم کند؟ “زینب” مصداق این آیه شد: یا ایها الذین امنوا استعینوا بالصبر و الصلوه ان الله مع الصابرین ای کسانی که ایمان آوردید به واسطة صبر و نماز از ما کمک بجویید که قطعاً خداوند با صبر پیشگان است. زینب با دو وسیله از خدای خود طلب یاری کرد و خدا هم چه خوب جواب او را داد؛ چنان سعة صدر و تحملی به او داد که پس از شهادت برادر عزیزش ابا عبدالله فرمود: خدایا این قربانی را از ما بپذیر ! وقتی پس از اسارت از او پرسیدند چگونه گذشت؟ فرمود : ما رایت الا جمیلاً فقط زیبایی دیدم. آن دو وسیله چه بود ؟” صبر و نماز” بهترین و زیباترین صبردر فرهنگ اسلامی ،صبر جمیل است.که یعنی مومن وقتی بر او بلا ، گرفتاری، بیماری و یا مصیبتی وارد می شود نه تنها اعتراض نکند بلکه شکر خدا هم بگوید. شایددر ذهن برخی از شما این سوال باشد که چطور می شود بر انسان بلا وارد شود و او ناراحت نشود بلکه خشنود هم باشد؟ یا اینکه چطور می شود انسان صبور باشد و بتواند بر بیماری، فقر، گرفتاری و.. صبر کند؟ پاسخ این است که زهد و تقوا سپری آهنین است در برابر حوادث و تلخی های زندگی . زهد یعنی اینکه شخص مومن ،علاقمند و وابسته به دنیا نباشد. دنیا بد نیست ولی وابستگی به آن بد است.این که تمام همّ وغم شخص ، دنیا باشد، خانة زیبا باشد، مبل و پرده و فرش شیک باشد بد است. خلاف زهد است.زهد این است که دنیا برای شخص بی اهمیت باشد. از به دست آوردنش شاد نشود و با از دست دادنش هم غصه نخورد.این طور است که که تحمل سختیها و مشکلات دنیوی برای انسان آسان می شود و شخص می تواند برای گرفتاری و مصیبت هم خدا را شکر کند. چرا که ایمان دارد که خدا پاداش و جزایی برای آن مصیبت به او خواهد داد. ایمان حضرت زینب به خدای یکتا،به قادر بودنش ،به مهربان و حکیم بودنش سبب شد به دنیا اهمیت ندهد . صبر جمیل آن بانو ریشه در زهد و ایمان او دارد.حضرت به وسیلة صبر ، توانستند آن مصیبت عظمی را تحمل کنند. به وسیلة صبر از خدا کمک گرفتند. گفتند من صبر می کنم زیرا که عاقبت این همه خونریزی ،اسارت و ذلت ، سرافرازی وپیروزی اسلام ناب محمدی ست. (صلوات) ما هم اگر می گوییم ما پیرو ایشان هستیم با ید این طور رفتار کنیم. باید بگوییم خدایا من این درد را ، این گرفتاری را، این فقررا تحمل میکنم برای اینکه رضایت تو را جلب کنم. برای اینکه تو خواسته ای به واسطة این صبرم به من پاداش بدهی.اگر مشکلی در زندگی داریم نگوییم خدایا چرا این بلا سر من آمد؟ مگر من چه گناهی کرده ام؟ دعا کنید ولی خود را به آب و آتش نزنید که خدایا این مشکل را زودتر حل کن.از خدا بخواهید که به شما صبر و تحمل بدهد،سعة صدر بدهد و به وسیلة این بلا روح شما را بزرگتر کند. از خدا بخواهید بهشت را به شما پاداش بدهد. دومین وسیله که در آیة اول بحث ذکر شد برای طلب یاری از خداوند چه بود؟ ” نماز” نماز راه گفتگوی انسان با خداست،راه اتصال انسان خاکی به عرش الهی. زینب (سلام الله علیها)عبادت را از مادرش فاطمة زهرا(سلام الله علیها) آموخته بود و با نماز از کودکی انس و الفت داشت.در خضوع و خشوع عبادت وارث مادرش بود. اکثر شب را به عبادت می پرداخت و دائماً قرآن تلاوت می کرد.امام سجاد( علیه السلام) می فرماید حتی شب یازدهم محرم هم با آن همه خستگی و فرسودگی ولطمه هایی که که در روز عاشورا دیده بود دیدم عمه ام در جامة نماز نشسته و مشغول عبادت است وایشان از کربلا تا شام هیچ گاه نوافل را ترک نکرد. می دانید چرا؟ چون آن بانو در نماز به خدا وصل می شدند و به این وسیله از خداوند توان استقامت میگرفتند.با درددل کردن و راز و نیاز باخدا روحیه و قدرتی مضاعف در ایشان ایجاد می شد. ایشان به ما نشان دادند که هر چه گرفتاری انسان شدید تر باشد، باید بیشتر و بهتر نماز خواند.باید بیشتر نافله به جا آورد و مستحباتی مثل قرآن و ادعیه تلاوت کرد.به خصوص در گرفتاری ها به خواندن زیارت عاشورا توصیه شده است.کسی که میخواهد الگویش زینب باشد باید این کار را بکند. باید برای رفع گرفتاری اش نماز نافله بخواند، نماز شب بخواند؛ گریز:گفتم نماز شب… ظهر عاشورا وقتی امام حسین (علیه السلام) خواست به میدان بره، با همه وداع خصوصی کرد تا رسید به خواهر بزرگوارش زینب؛ خواهری که برای حسین مادری کرده بود…خواهری که شرط ازدواجش این بود که از حسین جدا نشه…خواهر و برادر همدیگر را در آغوش کشیدند…زینب این قدر گریه کرد که نزدیک بود قالب تهی کند…اباعبدالله دست یداللّهی بر سینة خواهر زد و آرامش به قلب او داد،زینب که آرام گرفت حسین به او گفت خواهرم در نماز شب مرا فراموش مکن…..