شعر به مناسبت شهادت حضرت علی (ع)
آیا سحری به رنگ خون دیدی تو

محراب و تو منبری چنین دیدی تو
خون بر در و دیوار و جماعت سر و رو

فرقی که به سجده لاله گون دیدی تو
ان زاده کعبه و امین حرمین

افتاده میان خاک و خون دیدی تو
انکس که ستیز خیبر و بدر و احد

چون شیر بغرید چنین دیدی تو

ایا تو درون ظلمت شام سیاه

نان اور کودک یتیم دیدی تو
ایا دل پرز خون و گریان چشمی

از جور زمانه و زمان دیدی تو

او زخم تن و زبان که در طول زمان

با جان به خرید و دم نزد دیدی تو
ایا زمیان مردم کوفه و شام

مظلوم تر از علی کسی دیدی تو

شعر به مناسبت شهادت حضرت علی (ع)

دیشب سحر را باب محنت باز گردید

سوزو گداز مرغ شب آغاز گردید
دیشب درون سفره ی شب زنده داران

غم بود و ماتم بودو رنج و دردو حرمان

دیشب به منبر راز دل محراب می گفت

از صبح خونین گل مهتاب می گفت
دیشب درو دیوار کوفه داد میزد

فریاد از بی رحمی بیداد میزد

دیشب علی در عرش اعلی سیر می کرد

آهنگ رفتن از دیار غیر می کرد
دیشب فضا را غرق سوزو ساز می کرد

گه دیده را می بست و گاهی باز می کرد

دیشب قرارش همعنان درد می شد

رخساره ی با خون خزابش زرد می شد
دیشب حسن بر هم کف افسوس می زد

بر صورت خونین بابا بوس می زد

دیشب حسینش همچو باران اشک می ریخت

کز اشک او از چشم گردون رشگ می ریخت
دیشب به فکر میزبانی بود کلثوم

یادآور آن میهمانی بود کلثوم

دیشب به پشت پرده زینب زار می زد

از فرط غم سر بر درو دیوار می زد
دیشب فضا بوی گل مهتاب می داد

گویی که سقایی به ساقی آب می داد

دیشب اجل آهنگ سازو برگ می زد

پرونده ای را مُهر سرخ مرگ می زد
دیشب علی عزم دیار یار می کرد

عزم جدایی از درو دیوار می کرد
دیشب علی با فرق تا ابرو شکسته

می رفت نزد همسر پهلو شکسته