عطر احمدى‏

 

اى پیشتر ز بعثت احمد مُحمّدى‏

 اى بارها سلام ترا بر رسول خود

 ابلاغ كرده ذات خداوند سرمدى‏

 چون شمع در فروغ نبوّت گداختى

 پیش از نزول وحى نبى را شناختى

 

 

اى بر تو لحظه لحظه سلام پیمبران‏

 خاك در تو سجده گه خیل سروران‏

 پیش از پیمبرى پیمبر به روى او

 چشم تو دید آنچه ندیدند دیگران‏

 در قلب تو كتاب كمالش نوشته شد

سر خط مادریت به آلش نوشته شد

 

 بى دامن توختم رسل كوثرى نداشت‏

 نخل بلند آرزوى او برى نداشت‏

 حتى على كه جان عزیز پیمبر است‏

 در ملك بى حدود خدا همسرى نداشت‏

 اى همدم رسول خدا در نزول وحى

 اى دامن تو مركز نور بتول وحى

 

 تووصل بر رسول و ز هستى جدا شدى‏

 تو آفتاب بیت سراج الهدا شدى‏

 نیزار وحى مثل على شیر مرد داشت‏

 اى شیر زن تو تالى شیر خدا شدى‏

 دانایى تو هدیه به پروردگار شد

 در جنگ اقتصاد نبى ذوالفقار شد

 

 تو دیگر و زنان جهان جمله دیگرند

 سادات عالمت پسرانند و دخترند

 دانایى تو، تیغ على، خُلق مصطفى‏

 در پیشبرد فتح نبوّت برابرند

 دامان پاك تو ثمرش یازده ولی است

این‏رتبه‏ات بس‏است كه داماد تو علیست

 

 در دور بت پرستى و تاریكى جهان‏

 بودت رخ نیاز به درگاه بى نیاز

 پیش از نزول وحى الهى تو و على‏

 خواندید با رسول خدا در حرم نماز

 چون تو كه با رسول خدا همسرى كند

 دُرّ یتیم آمنه را مادرى كند

 

 

 اى تكیه‏گاه خواجه‏ى لولاك شانه‏ات‏

 اى لحظه لحظه ذكر مُحمّد ترانه‏ات‏

 بر یازده ستاره‏ى توحید، آسمان‏

 روى منیر فاطمه خورشید خانه‏ات‏

 در بیت آفتاب مه تام كیست

 تو اول زن مجاهد اسلام كیست

 

تو پیغمبر خدا به تو عرض ارادتش‏

 زهراست هم كلام تو پیش از ولادتش‏

 گویى كه با تو گرم سخن بود فاطمه‏

 حتى به لحظه‏هاى غروب شهادتش‏

 با آنكه سالها ز جهان چشم بسته‏اى

 انگار دور بستر زهرا نشسته‏اى

 

اى ام پاك ام پدر، ام مؤمنین‏

 اى مادر بزرگ امامان راستین‏

 روزى كه یار هر دو جهان یاورى نداشت‏

 روزى كه آن معین بشر بود بى معین‏

 مردانه ایستادى و كردى حمایتش

 تا جاودانه ماند چراغ هدایتش

 

 در مكّه مكرّمه بودى مكرّمه‏

 دشمن شدند با تو دغل دوستان همه‏

 از هست خویش دست كشیدى و ذات حق‏

 بخشید گوهرى به تو مانند فاطمه

 الحق تویى تویى تو كه جان پیمبرى

 شایسته‏اى كه بهر نبى كوثر آورى

 

 آزرد اى فرشته‏ى حق اهرمن ترا

 زخم زبان زدند بهر انجمن ترا

 از بس كه ریخت عطر قداست ز پیكرت‏

 پیراهن رسول خدا شد كفن ترا

 از بس بلند بود مقام و جلال تو

گردید سال حزن نبى ارتحال تو

 

روح تو در بهشت به پرواز مى‏شود

 درهاى غم به قلب نبى باز مى‏شود

 در فصل خردسالى و آغاز زندگى‏

 بى مادرى فاطمه آغاز مى‏شود

 اشك نبى براى تو اى جان پاك ریخت

 بادست خویش بر تن پاك تو خاك ریخت

 

بارفتن تو یار مُحمّد ز دست رفت‏

 خورشید روزگار مُحمّد ز دست رفت‏

 شد حمله ور به گلشن دین لشكر خزان‏

 تو رفتى و بهار مُحمّد ز دست رفت‏

 زیبد كه با هزار زبان در ثناى تو

 «میثم» دُر قصیده بریزد بپاى تو

« میثم » غلامرضا سازگار