پس از عمری فغان و روضه خوانی
مؤذن زاده هم شد آسمانی
مؤذن زاده سلطان نوا بود
صدایش وقف شاه کربلا بود
مَبر از خاطرت تاب و تبش را
نوای نابِ زینب زینبش را
مؤذن زاده را احساس گفتند
غلام حضرت عباس گفتند
مؤذن زاده داوودی دگر بود
ز اسرار “فنادا” با خبر بود
نه تنها عمری از عشق علی خواند
خدا داند که در خط علی ماند
نه تنها او عزیز آذری هاست
مؤذن نور چشم حیدری هاست
نگو تنها و تنها او صدا داشت
بگو تبلیغ درسِ کربلا داشت
بخوانی گر حدیث خوبی اش را
بدانی علتِ محبوبی اش را
که او را امتیاز اخلاص او بود
صداقت بر مؤذن آبرو بود
از امشب همنشین او کلیم است
حسین خود میزبان حاج سلیم است

شاعر: رحمان جعفری

محبوبه نصرتی زاده(استاد)