ازت سوال می کنم: چرا نمیشه محبوب ترین خلقت رو ببینم؟ … تو می دونی اما به روم نمیاری …

من دوباره می پرسم … تو از «العجل العجل یا حسین» گفتن های اهل کوفه میگی و از عاشورا …

من نمی فهمم ازت صدباره می پرسم … باز غرورم رو نمی شکنی به جاش امتحانم می کنی …

من امتحانت رو رد می شم اما باز نمی فهمم باز سوال می کنم وباز … و باز … و … محکم تر از همیشه سوال می کنم …. سخت تر از همیشه امتحانم می کنی …

من زمین می خورم این بار می فهمم … تو با مهربونی بلندم میکنی …

من ازت خجالت می کشم: یا رب ظلمت نفسی … تو اشکامو پاک می کنی …

دیگه اون سوال رو نمی پرسم دیگه می دونم ، حالا فقط می پرسم چقدر طول می کشه اونقدر چشمام لایق بشه که محبوب ترین خلقت رو ببینم ؟

تو می گی از همین حالا شروع کن …

حالا من یه منتظرم برای اون لحظه … و می دونم تو از من منتظرتری …. تو که همیشه از من به من مهربانتری … پس دستم رو بگیر.

بر منتظر همیشه حاضرصلوات