عاشورا تنها یک تاریخ نیست؛ یک واقعه تاریخی هم نیست که تمام شده باشد و حالا ما بعد از هزاران سال این طرف تاریخ ایستاده باشیم و آدم‌هایخوب و بد آن روز و آن واقعه را از هم جداو درباره شان قضاوت کنیم؛ قضاوت کنیم و بگوییم آفرین بر این یکی و هزاران لعن و نفرین بر آن یکی، که اگر ما جای او بودیم چنین و چنان می‌کردیم.
عاشورا تنها یک اتفاق تاریخی نیست، بلکه مبدأ زندگی است؛ مبدا زندگی هر مسلمان آزاده‌ایکه مرگ را بر زندگی با ذلت ترجیح می‌دهد. مبدأ زندگی همه ماست.
عاشورا درس انتخاب است. عاشورا تمام نشده است و تمام هم نمی‌شود. مدام در زندگی ما جاری است؛ آن‌جایی که مجبور به انتخاب بین حق و باطل می‌شویم و می‌دانیم حق کدام است اما باطل آنچنان رنگ و لعابی دارد که چشم‌هایمان را خیره می‌کند و دیگر توان دیدن حق را نداریم، آن‌جایی که بین دو راهی‌ها گیر می‌کنیم و نمی‌دانیم الان نقش و صورت کدام یک از آدم‌های آن واقعه را به خود گرفته‌ایم و شبیه کدام‌شان شده‌ایم.
اینکه گفته‌اند:«کل یوم عاشورا…» یعنی همین. یعنی هر روز عاشوراست و هر روز لشکر باطل در برابر اندکی از سپاه حق صف کشیده‌اند و تو ناگزیری از انتخاب. ناگزیری از انتخاب یکی از دو طرف. میانه نداریم. در عاشورا هیچ کس خاکستری نبود. سیاهی و سفیدی مطلق نمایان بود و حق انتخاب از دو حال خارج نبود.
عاشورا تمام نشده است. عاشورا تمام نمی‌شود!