یاد استاد
روزی که موضوع تحقیقم را به استادی از اساتید حوزه عرضه کردم تا شاید رساندن لنگر این کشتی را به ساحل بپذیرند ،ایشان پرسیدند :خوب موضوع تحقیق شما چیست ؟
من که در ابتدای کار تحقیق بوده و فقط نمای کلّی ای از تحقیق مدّ نظرم بود ،یکباره دهانم را گشودم و گفتم : حاج آقا «ادب »ایشان قدری تأمل نموده به آرامی لبخندی زدند و با لهجه ی شیرین اصفهانی خود به من فرمودند : ادب ! ای بابا حاجیه خانم ما که خودمان بی ادب هستیم !!!
سبک و سیره ی متواضانه ی استاد گرانقدرم و اینکه همیشه خود را حقیر خطاب می نمودم مرا به این اندیشه ی البته حق رهنمون کرد که : «ای بابا چقدر استادمان متواضع هستند »اما پس از چندی که کار تحقیق را به طور جدی آغاز نموده و در دریای بی کران آیات و روایات مربوط به آداب اسلامی به اندک بضاعتم به غور و جستجو پرداختم جرعه ای از این بی کرانه نصیبم شد و آن اینکه : واقعاً چقدر بی ادبیم و واقعاً ادب و آداب آن صورت ظاهری ای نیستند که تا به حال تصور می کردم و استادم این را می دانستند.
خداوند تبارک و تعالی محفوظش بدارد از جمع آفات و بلایا

فاطمه کاشانی